Blog
| EU - vrijdag 5 oktober 2018 |
EU
Begin jaren negentig kreeg ik tijdens mijn studie in Antwerpen de opdracht een Nederlandse wethouder te interviewen. Ik weet even z’n naam niet meer, maar het was een wethouder uit Veldhoven, dat staat me nog bij. Die beste man had ooit eens de euvele moed gehad te opperen Vlaanderen, Limburg, Noord-Brabant en Zeeland bij elkaar te voegen. Toen ik hem vroeg waarom hij dat voorstel deed, antwoordde hij dat wij qua mentaliteit veel beter bij elkaar pasten dan Zuid- en Noord-Nederland. Dat is natuurlijk van oudsher zo gegroeid, wij katholieken moesten nooit iets hebben van die protestanten uit het Noorden. Verder had het ook met geld te maken volgens hem. Het Noorden gaf in zijn ogen alles uit wat in het Zuiden verdiend werd. Een zelfde fenomeen zag je in België waar het ook niet echt boterde tussen het rijkere Vlaanderen en het armere Wallonië. Nee, een samengaan van de Nederlandstalige Zuidelijke Nederlanden zou in zijn ogen dé oplossing zijn voor veel problemen.
Lang heb ik met die gedachte gespeeld en ook ik zag daar we heil in, ondanks het feit dat ik zelf als Brabander in Antwerpen gezien werd als ‘Ollander’, hoe ik ook mijn best deed het tegendeel te bewijzen.
Vele jaren later ben ik helaas veel pessimistischer over een eventueel samengaan van de Nederlandstalige Zuidelijke Nederlanden. Hoewel deze sympathieke gedachte bij veel Nederlanders uit het Zuiden leeft, vrees ik dat dit nooit werkelijkheid gaat worden. Wij zullen in de ogen van de meeste Vlamingen altijd ‘Ollanders’ blijven.
Maar trek deze gedachte nu eens door en bekijk ‘m eens vanuit Europees perspectief. Wat is nou Europa als het in een landje als België niet eens klikt tussen de Vlamingen en de Walen, wat valt er dan nog te zeggen over de rest van Europa? Zeker tegen de achtergrond van de laatste ontwikkelingen waarin het Verenigd Koninkrijk ons gaat verlaten, de onafhankelijkheidsdrang van de Catalanen (en vele anderen) de kop in wordt gedrukt, Oost-Europese landen voor de hand liggende vanzelfsprekendheden aan hun laars lappen en sommige zuidelijke lidstaten hun toch al enorme begrotingstekort nog verder op laten lopen en daarmee een volgende economische crisis in de hand werken. Het Europa van de 21eeeuw kent weer politieke gevangenen en zelfs bannelingen en wordt met 'pappen en nathouden’ krampachtig bijeen gehouden met een Brussels ‘Njet!’ en miljarden aan steunmaatregelen om landen als Griekenland en Italië… maar binnen boord te houden. Kortom, de EU heeft z’n beste tijd gehad.
Trouwens de naam alleen al! Had men na zoveel kritiek op de Sovjet-Unie geen betere naam kunnen verzinnen? Wat was er mis met de €€G?